Omdat ik het belangrijk vind dat mensen gehoord worden, laat ik wekelijks iemand zijn verhaal doen in de serie Vegan Stories. Deze keer is dat: mijn vriendje Tim.
Een jaar geleden
“Een jaar geleden was ik nog niet zo geïnteresseerd in veganisme. Ik denk dat ik niet zo goed wist of je wel zo kon leven. Wat je wel of niet kon eten, had ik niet echt door. Pas later vroeg ik me af: wat blijft er over? Volgens mij is er heel weinig. Toen ik er op ben gaan letten, zag ik dat veel producten waarvan ik dacht dat ze oké zouden zijn, dan toch ineens weer weipoeder bevatten. Nu ben ik erachter dat je die dingen die je niet kunt eten makkelijk kunt vervangen door ander voedsel.”
Kant-en-klaar maaltijden
“Mijn eetpatroon was echt niet goed. Ik at vaak pasta – veel pasta – met vlees, kaas of allebei. Pizza, kant-en-klaar maaltijden… Ik at gewoon niet zo gevarieerd. Broodjes met avocado at ik wel, maar ontbijten deed ik nauwelijks. Nu eet ik zelf ook vaak veganistisch, maar ik eet niet bewust minder vlees. Ik kijk gewoon waar ik zin in heb en als ik dan een veganistisch recept heb ontdekt dat ik lekker vind, zal ik dat sneller maken voor mezelf. Als ik bij Miriam eet, eet ik ook veganistisch natuurlijk. En ik ontbijt.”
De overgang
“Miriam besloot van de een op de andere dag om een maand lang veganistisch te eten en ik dacht: oké, we gaan het meemaken. Ik vond het knap hoe ze zo snel haar weg daarin vond en nooit grote problemen had met het vinden van dingen om te eten. Het viel uiteindelijk heel erg mee. Ze zegt zelf dat ze er gelukkiger van wordt en dat ze er meer energie van krijgt. Dat merk ik ook, maar ik durf niet te zeggen of dat door het eten komt of doordat ze iets heeft gevonden wat haar motiveert en energie geeft. Ik denk dat het een combinatie van beide is.”
Mogelijkheden
“Het grote voordeel voor mij dat Miriam nu veganistisch eet, is dat ik nieuwe dingen heb ontdekt en blijf ontdekken. Ik weet nu dat er mogelijkheden zijn. Soms overweeg ik om zelf veganistisch te eten, maar puur uit duurzaam oogpunt.”
Oordelende blik
“Wat ik wel jammer vind, is dat je er vooral rekening mee moet houden als je uit eten gaat. Het is niet zo zeer een nadeel, maar je moet wel altijd kijken over een veganistische optie is. En als ik dan een vleesgerecht bestel, kijkt Mir met zo’n oordelende blik naar me. Daar trek ik me niets van aan, hoor. Waar ik ook rekening mee moet houden, is dat wanneer ze komt slapen, ik iets van veganistisch ontbijt in huis heb. Of dat ik überhaupt ontbijt in huis heb.”
Geen research
“Mijn bron van informatie over veganisme is Miriam. Zelf doe ik er geen research naar. Ja, ik zoek recepten op, maar de effecten van veganistisch leven ken ik niet zo zeer. Het is geen opstandigheid, maar ik ben gewoon met andere dingen bezig. Als mijn omgeving ernaar vraagt, kan ik er wel het een en het ander over vertellen, waaronder dat het allemaal heel goed te doen is en eigenlijk heel lekker is.”
De toekomst
“Miriam en ik wonen nog niet samen, maar ik denk niet dat het een probleem is om als niet-veganist met een veganist samen te wonen. Ik vind het prima om veganistisch te eten, maar ik kan niet uitsluiten dat ik dit altijd zal doen. Of ik mijn kind veganistisch op zou voeden weet ik niet. Ik denk wel dat je prima als veganist een kind op de wereld kan zetten, maar vooral omdat mijn boerenverstand zegt dat het schadelijker is om als veganist ineens niet meer veganistisch te eten. Opvoeden is wel een ander verhaal. Ik denk dat het op dit moment nog een belasting zou zijn voor zowel het kind als de omgeving, omdat je van iedereen vraagt om zich aan te passen in de meest uiteenlopende situaties. Het hangt er echt vanaf hoe veganisme zich tegen die tijd heeft ontwikkelt. Om eerlijk te zijn, verwacht ik dat het in de toekomst geen punt meer is.”
