Omdat ik het belangrijk vind dat mensen gehoord worden, laat ik wekelijks iemand zijn verhaal doen in de serie Vegan Stories. Deze keer is dat: Leonora van veganleonora.
Van vegetariër naar veganist
“Op mijn zevende werd ik vegetariër door de tentoonstelling Bodyworlds. Deze tentoonstelling heeft er op zich niet zo veel mee te maken, maar er waren opgezette mensen te zien. Dit vond ik maar vies, terwijl ik het bij dieren er juist normaal uit vond zien. Daar schrok ik van, dus toen we naar buiten liepen zei ik: ‘ik word vegetariër!’ Mijn ouders hadden precies hetzelfde, dus toen zijn we met de hele familie vegetarisch gaan eten. Sinds anderhalf jaar eet ik veganistisch.
Zo’n twee jaar geleden kreeg ik problemen met mijn schildklier. Ik viel heel veel af, dus ik zocht een manier om weer aan te komen. De oplossing die ik op het internet vond, was ‘gezond eten.’ Ik zocht echter naar iets specifieks om van aan te komen, dus daar kon ik niet zo veel mee. Ik ben blijven zoeken en uiteindelijk stuitte ik op de video’s van de veganistische BonnyRebecca. Via haar leerde ik over de effecten van dierlijk voedsel. Toen ik dat wist, besloot ik om vegan te gaan eten. Voor mijn schildklier heeft het niet zo veel uitgehaald, want ik moet mijn hele leven tabletten blijven slikken. Bij sommige mensen gaat-ie vanzelf weer goed werken, maar in mijn geval ben ik afhankelijk van die tabletten. Het heeft trouwens een jaar geduurd voor het gestabiliseerd was, maar nu voel ik me weer honderd procent oké.
Ik heb het idee dat ik een stuk gezonder ben door veganistisch te eten. Ik heb heel lang gezwommen op hoog niveau en ik kon eten wat ik wilde, dus ook koek, snoep en chips. Daar maakte ik gebruik van. Ik zwem nu niet zo vaak meer, maar nu ik meer bezig ben met gezond eten, voel me wel een stuk beter, energieker.”
Of ik wel vis eet
“Als mensen mij vroeger vragen stelden over vegetarisch eten, vroegen ze onder andere waarom ik wel melk en eieren at. Ik reageerde dan altijd met: ‘ja duh, ik ben niet gek. Ik ben echt geen veganist, want dan kun je niets meer eten.’ Ik wist toen wel wat het inhield, maar niet dat er zo veel mogelijkheden waren. Ik wist trouwens ook niet van dierlijke E-nummers. Nu weet ik ze op zich wel uit mijn hoofd, denk ik.
Ik kreeg trouwens ook heel vaak de vraag of ik wel vis at, terwijl ik net uitgebreid had verteld over dat ik geen dieren at omdat ik dat zielig vond. Vissen zijn toch ook dieren?”
Wonen aan de grens van Duitsland
“Ik leef nu ook vegan. Als vegetariër droeg ik al geen leer, maar met kleding ben ik nog steeds een beetje aan het uitzoeken welke stoffen wel of niet vegan zijn, maar ik probeer zo veel mogelijk zo te leven. Met gezichtsproducten ben ik ook overgestapt. Toen ik vegan werd, ben ik me eerst gaan focussen op het eten. Na een paar maanden heb ik de rest er bij betrokken.
Ik woon dichtbij de Duitse grens. Zij lopen heel erg voorop en hebben een breed assortiment met vegan producten, dus het is voor mij makkelijk om daar bijvoorbeeld een veganistische shampoo te vinden. In Nederland heb je er misschien 1 of 2, maar daar heb je een rek vol.”
Zo veel mogelijk chocolade
“Toen ik mijn Instagram-account net had aangemaakt, ging ik op zoek naar andere veganisten. Ik voelde me best wel alleen in die overgangsfase. Ik kon mijn enthousiasme niet echt met mensen uit mijn omgeving delen. Daarbij wilde ik graag aan mensen laten zien wat je wél kunt eten en dat je makkelijk een veganistische chocoladetaart kunt maken. Ik probeer voor mijn Instagram- en inmiddels YouTube-account dan ook zo veel mogelijk dingen als chocolade en slagroom te gebruiken in de recepten die ik maak, zodat mensen kunnen zien hoe toegankelijk deze manier van eten is. Ik merk dat mensen zich dit steeds meer gaan realiseren. Ik hoop me na mijn studie volledig te kunnen richten op Instagram en YouTube. Specifieke doelen heb ik niet gesteld voor mezelf, maar ik wil natuurlijk wel zo veel mogelijk mensen bereiken. Als ik me zo blijf ontwikkelen zoals ik dat nu doe, denk ik dat dat allemaal vanzelf wel komt.”
Volg Leonora op YouTube en Instagram!
